What A Wonderful Toots Jazz 't Nieuhuys Hoegaarden (27-02-2018) reporter & photo credits: Freddie info club: 't Nieuwhuys info artists: What A Wonderful Toots © Rootsville 2018

Baron Toots Thielemans overleed op 22 augustus 2016 en meteen ontstond er een grote leegte in onze muziekscène. Jean Baptiste Frédéric Isidor Thielemans aka Toots Thielemans werd op 29 april 1922 in de Brusselse volkswijk 'de Marollen' geboren. Dat hij als muzikant ons land zou ontgroeien wist toen nog niemand, ook niet toen hij reeds als 3-jarige accordeon begon te spelen. Op 17 jarige leeftijd speelde hij ook gitaar en harmonica en ontstond ook te interesse voor jazz. Na deel uitgemaakt te hebben van de begeleidingsband van Bobbejaan Schoepen emigreerde Toots in 1952 naar Amerika. Voor zijn carrière misschien wel de beste 'move' ooit. Hij speelde met namen als Ella Fitzgerald, Peggy Lee, Bill Evans, Herbie Hancock, Quincy Jones e.v.a.

photo credits unknown

Het was Quincy Jones die hem één van de grootste solisten ooit noemde en werd zowat op handen gedragen door zijn collega's. In 1962 bracht hij zijn bekendste compositie uit en mede door de wereldbekendheid en de royalties op 'Bluesette' noemde Toots dit nummer zijn 'Social Security Number'. In 1981 kreeg hij een beroerte en werd een tijdje op non-actief gezet. Mede door bassist Jaco Pastorius zijn hulp werkte hij wat later een Japanese tour af. Later speelde hij in het 'Paleis voor Schone Kunsten' en op 'Jazz Middelheim'. In 2001 werd Toots Thielemans door Albert II tot Baron verheven. Ervoor werd hij al door de ganse jazz wereld tot in Scandinavië toe op handen gedragen en net als bij Brel en Reinhardt werd ook Toots hier in België pas veel later in zijn carrière op zijn waarde gewaardeerd. Toots is van ons, maar ondanks alles bleef Toots Thielemans gewoon zichzelf, ne ket, ne Marollien. C'est vrai nondeju. Toots werd 94 jaar oud en leefde de laatste 20 jaar van zijn leven terug in België.

Iemand een hommage brengen na zijn dood is altijd mooi en dus besloten hier in België vier muzikanten met een enorm respect voor Baron Toots Thielemans zijn muziek in een concert te bundelen. Deze vier zijn Bruno Castellucci (drums) en Bart De Nolf (contrabas), beiden waren van nabij betrokken bij Toot's latere carrière hier in ons land. Verder is er nog Eric Melaerts (gitaar) en Patrick Deltenre. Patrick staat eerder bekend als een uitstekend gitarist en kwam pas later de muzikale virtuositeit van de harmonica te ontdekken. Vanavond zijn zij te gast bij Mieke en Jan van het Nieuwhuys te Hoegaarden.

Aangekomen aan het 'Nieuwhuis' te Hoegaarden, home van Alpaïde, zat het slot nog op de deur maar met een fel gewaardeerde 'human touch' konden we buiten in de al tamelijke rij ons bij -4° verwarmen met gratis ouwe Hertekamp à volonté. Ook dit zijn Jan en Mieke. Stipt om 07.30PM opening van de muziektempel in Hoegaarden waar na al oude gewoonten het bordje 'sold out' aan de deur kon hangen. Uitverkocht en ergens moet de 'tour' van deze vrienden van Toots nog gaan beginnen. Na twee uitverkochte try-outs in Londerzeel en van dito hier aan de taalgrens met Wallonië kan het niet anders of dit moet een succes worden.

Het begon allemaal toe Patrick Deltenre uit verveling op de trein zichzelf harmonica kwam aan te leren en vond dat zijn timbre wel een beetje leek op dat van Toots. Uiteraard kwam na de dood er al vlug het idee om een homage te houden voor onze Ket. Bart en Bruno wisten nog enigszins de boot af te houden maar toen Patric en Eric Melaerts begonnen te brainstormen moesten ook de twee kompanen van Toots Thielemans zich gewonnen geven en ontstond zo 'What A Wonderful ...Toots'. Twee Carolos, ne Maneblusser en ientje van Brughe.

In de aanloop naar het concert toe werd er wat afgespeculeerd van wat het zou gaan worden, al kon er geen twijfel over bestaan dat deze vier klasbakken het er wel goed vanaf zouden gaan brengen. De eerste dorst was al gelest en zo gingen de vrienden van Toots van start met 'Sultry Serenade', ditmaal niet van een Baron maar van een Hertog. Diversiteit troef op deze homage aan Toots Thielemans met het daaropvolgende 'Killer Joe' in een funky Quincy Jones versie. Met 'What A Wonderful World voor een Wonderful Toots kregen we dan een knappe woordspeling maar nog meer was dat dit Quartet zich volledig kwamen in te leven in de 'spirit of Toots'. We weten allemaal dat Toots het graag luchtig hield en ook dit deden ze perfect mede door de humoristische to(e)ots van Melaerts.

Een verbloemde en alles verhullende erotische inleiding dan voor de muziek van Rogier Van Otterloo en omdat het hier vanavond allemaal rond Toots Thielemans draait gaat het dus uiteraard over de filmmuziek van 'Turks Fruit'. Bart en Patrick zetten dan vervolgens Bruno en Eric eventjes op non actief en brengen een knap staaltje Spaanse liefde, enkel verstoord door de borstels van Bruno, en zo konden deze vier dan even gaan chillen in de 'green room' van Jan en Mieke.

Tijde voor deel 2 van deze tot nog toe uitstekende homage. 'For My Lady' is er eentje dat Toots ooit schreef voor zijn echtgenote en krijgt hier vanavond een innige omhelzing van deze vier. Ze zeiden het al, het moest voor eerst ontspannend zijn en dat werd het dan ook met een tijdelijke 'jam' waarin de Gibson van Patrick en de Japanse versie van Eric een conversatie aangingen. Niet verwacht maar wel gesmaakt hier vanavond. Back to business dan maar met een streepje echte bruine kroegen jazz met 'Days of Wine and Roses' uit 1962.

Met een bebop intro krijgen we vervolgens een mooi arrangement van 'Moon River' waarna een fusion intro volgt van Eric Melaerts voor 'Ne Me Quitte Pas' van Brel. Een nummer waarop Patrick nog eens kan uithalen op de harmonica. Free wheelend spelen ze zich door de avond op een manier zoals ook Toots Thielemans dit zou doen, dit tot en met het laatste 'Bluesette' en ja, met medewerking van het voltallig aanwezige Alpaïde Jazz Choir. De vrienden van 'What A Wondeful...Toots' moesten zelfs niet langs de kassa want Mieke bracht hun 'gage' tot op het podium in de vorm van een assortiment Nieuwhuys bier. Santé.

Als bisser kregen we nog 'Midnight Cowboy' dat door de twee Carolos werd omgedoopt tot 'Macadam Cowboy' en met een alleraardigste 'Smile' namen ze een staande ovatie in ontvangst. Dank u Bart, Bruno, Eric en Patrick, maar zeker ook dank u Tootzzzzzz. ;-)